Zapachy, poezja, copywriting

Na tytuł i całą resztę dzisiejszego wpisu wpadłam podwójnie: myśląc o perfumeryjnym copywritingu i podczytując sobie do kawy…. lirykę. Podczytując sobie wiersze z kobietami w centrum i z kwiatami wokół nich.  (No jednak to, że literaturę zdominowali mężczyźni ma jakieś fajne strony!).

Copywriting i poezja, sprzedawanie słowem i bezinteresowne tworzenie – dziwne połączenia, prawda?  A jednak często to niezła para. O czym pisałam miedzy innymi tutaj.

Świat zapachów i literatura

Sprawności poety szczególnie przydatne są w konkretyzacji zapachów, w ich nazywaniu i opisie. Po prostu nikt tak świetnie nie ukonkretnia doznań węchowych, jak… poeci i pisarze (no może jeszcze niektórzy muzycy czy malarze!). Marek Krajewski pisał  przed laty o tym, że profesjonalne opisy pachnących produktów wręcz  naśladują poezję  :

[…] opisy aromatycznych produktów, perfum i kosmetyków nieprzypadkowo udają, że są poezją. Ich celem jest bowiem wywołanie przekonania, iż to, do czego się te deskrypcje odnoszą, jest zarówno godne uwagi, poetyckiej refleksji, jak i ją wywołuje*.

Ludzie literatury bywają mistrzami synestezji. Mówiąc o doznaniach węchowych odwołują się i do zmysłu wzroku, i smaku, i dotyku, i słuchu. I zapachy z ich opisów mają i temperaturę (gorące, zimne, lodowate), i wagę (lekkie, ciężkie), i wilgotność (suche, mokre). Nie wszyscy, bo taki Mickiewicz – wielkim poetą był, a podniecał go jedynie zapach …bigosu.

No i są poeci – bo któż by im miał w końcu dorównać – mistrzami w metaforach zapachów. A o zapachach mówi się do konsumentów „na dwa sposoby: głosem składników i głosem metafor” – jak to powiedział Avery Gilbert, jeden z najlepszych ekspertów od zapachów. Także bloger.

A poeci i poetki w konkretyzacji i metaforyzowaniu zapachów dorównują najlepszym z „nosów” i najlepszym ze specjalistów od perfumowego copywritingu.

Poetycki świat kwiatowych zapachów

Weźmy na przykład taką młodopolską poezję, bodaj najbardziej  ukobieconą, ukwieconą, wielozmysłową. „Ciężką” od woni kwiatów: czerwonych róż, narcyzów, goździków, konwalii, hiacyntów, irysów, werbeny czy tuberoz. Ta poezja była pewnie  źródłem inspiracji dla późniejszych konkretyzacji zapachów i późniejszych „poetów nosów”: Julina Tuwima czy Jarosława Iwaszkiewicza.

A propos tuberoz, pamiętacie jak o nich śpiewał Julian Tuwim via Marek Grechuta?

Pani pachnie jak tuberozy.
To nastraja i to podnieca
A ja lubię tuman narkozy,
A najbardziej — gdy jest kobieca.

I zanim jeszcze wymyślono i skład, i nazwę kultowych „Opium” (lata 70.) – zapachowego odurzenia czy „Poison” (lata 80.) – wonnej trucizny czy jadu –  „zapowiadała”  je literatura w takich tuberozowych frazach, jak: słodycz dziwnie okrutna, zimna , trująca, „tuman narkozy”/ obłok narkozy, kwiat nocy, kwiat czerni.

Tuberoza jako nuta zapachowa jest ekspansywna, bezczelna, namolna wręcz. Głośna, ostentacyjna, dominująca. Trudno namówić ją do pracy w zespole, niemożliwym niemal jest skłonienie jej do zniżenia głosu. Jeśli pojawi się w towarzystwie, murowane, że spróbuje błysnąć. Cóż z tego, że przy okazji stłamsi wszelkie inne nuty?

http://www.sabbathofsenses.com/2013/06/nierzadnica-perfumiarstwa.html

Zapach jak powietrze, woda i lód

W literackich  konkretyzacjach zapachów mają one i coś z wody, i z powietrza i zmarzliny: aromatyzują, dystansują, informują, identyfikują, koją, muskają, nasączają, odmładzają, odurzają, okalają, opływają, osładzają, oszałamiają, otulają, owiewają, pocieszają, przypominają, przywracają, rozmarzają, sączą słodki aromat, trują, upajają, wabią, wpływają, zatrzymują.

Zapach  jest jak powietrze, woda i lód.

Teraz czas na Ciebie.

Blogowanie to gra zespołowa. 

* Zostaw komentarz. Dla Ciebie to chwila, dla mnie ważna wskazówka.
** Jeśli Ci się podobało, prześlij ten wpis dalej. Sprawisz, że moja praca przyda się kolejnym osobom.
***Polub  Content i Marketing  na Facebooku.