Lipcowe liryzowanie

Lipiec nastraja mnie lirycznie. Nic na to nie poradzę. Wokół kasandryczne mgły „rozpinane” (choć lepiej powiedzieć „napinane”) przez polityków i ich fanów, chmury narracji naszych, waszych i onych, okruchy wspomnień Lipcowych Umarłych, a mnie wzięło na liryzowanie. Wydaje mi się ono złoto-błękitno-biało-liliowe? Żart to, autoterapia czy coś głębszego? 

Początek lata,

śpiewają lipy, lilie, lawendy.

- Hosanna. 

Szpalery, labirynty, kaskady

i stary stróż - tulipanowiec.

- Ogród Pendereckiego.

Twój dom stoi

i Twój ogród oddycha Tobą:

stężał Twój oliwnik,

co roku pienią się białe juki, 

co ponoć karolińskie,

ametystem czarują rozchodniki. 

Dosadzam to i owo, 

dodaję fioletów i rozbielam, 

na zmianę.

Pilnuję Twojego ogrodu

- Mamo. 

 

Lipcowe wibracje

Ps. 

Publikuję, bo mam straszny bałagan w notatkach i boję się, że gdzieś mi się zawieruszą  dowody mojego lipcowego nastroju.

Teraz czas na Ciebie.

Blogowanie to gra zespołowa. 

* Zostaw komentarz. Dla Ciebie to chwila, dla mnie ważna wskazówka.
** Jeśli Ci się podobało, prześlij ten wpis dalej. Sprawisz, że moja praca przyda się kolejnym osobom.
***Polub  Content i Marketing  na Facebooku.