Blurb, blurb, blurb

No i mamy kolejne modne słowo – blurb. Wymyślone w 1907 roku przez amerykańskiego poetę i krytyka sztuki Geletta Burgessa, ostatnio, z impetem kuli śnieżnej, zdobywa coraz większe zasięgi. Głównie wśród nowo ochrzczonych speców od marketingu książki.

Ci odrobinę starsi i wydawcy oraz doświadczeni autorzy, znają to słowo od dawna. A na pewno znają jego znaczeniowe zamienniki, jak: testimonial, rekomendacja, entuzjastyczna  polecajka, dupka (albo plecki), druga rybka albo druga przynęta.  Albo…reklamiarskie parateksty,

Blurb w chmurze słów

Czym jest blurb?

Blurb to nic innego jak tekst promocyjno-marketingowy umieszczony na skrzydełku lub czwartej stronie okładki książki, płyty, filmu. Z natury blurb jest istotą  skrzydlatą i zdolną do pączkowania, stąd też może pojawiać się w folderach wydawniczych, w prasie oraz w Internecie. 

Blurb może być „zszyty” albo napisany ekstra.  Jeśli jest „zszyty”, to najczęściej z cytatów recenzji wydawniczych.  A napisany ekstra może być:  przez znawców – pisarzy ( Szymborska też blurbowała!), badaczy literatury, krytyków lub przez „entuzjastów”, zrekrutowanych spośród  celebrytów,  cewebrytów,  fanów z social mediów, przyjaciół.

Od pisania blurbów nie stronią  ostatnio nawet nasi aktorzy. Gdzieś na czyimś blogu mignęło mi nawet hasło pasujące jak ulał do praktyki blurbowania naszego powszedniego: Kogo kocham, kogo lubię, temu napiszę! Ale o tym sza… Niech to pozostanie naszą tajemnicą.

W Polsce rządzi niepisana zasada, że im bardziej znany jest autor, tym bardziej wydawnictwo inwestuje w  blurb jego książki.  A najgorzej mają debiutanci. Debiutanci muszą być własnymi blurberami

Jak to mówią na mieście  „dla debiutanta dobry blurb  to … realny skarb”.  Wśród szczęściarzy, którym udało się  pozyskać blurby życia wymienia się: Walta Whitmana ( Ralph Waldo Emerson), Macieja Malickiego ( Miron Biłoszewski),  Manuelę Gretkowską ( Czesław Miłosz), Tomasza Tryznę (Czesław Miłosz), Dorotę Masłowską ( Marcin Świetlicki).

Jaki blurb być powinien?

Umberto Eco przekonywał przed laty, że żeby mówić o książce uwodzicielsko (albo wręcz przeciwnie), wcale nie trzeba jej czytać. A zatem żeby napisać blurb wcale nie trzeba książki przeczytać. Wystarczą albo profesjonalizm, albo umiejętności czytelnika-pasjonata. Lektura wstępu, kilku wybranych losowo stron i  spisu treści  profesjonalistom i pasjonatom mówią wszystko, a przede wszystkim odpowiadają na pytanie: warto kupić czy nie warto.  Gdyby pójść dalej tropem Eco, to można by powiedzieć, że wystarczy wiedza o relacji blurbowanej książki do innych książek.

Umbero Eco, O nieprzeczytanej książce.

Nie jest więc grzechem blurbera, że książki nie przeczytał. Jego grzechem jest reklamiarstwo. A zaletą? Atrakcyjność jego tekstu, uwodzicielskość, przylepność/ wiralowość,  zdolność do pozycjonowania – wyróżniania i odróżniania od innych, „lojalność” – podstawowa zasada blurbowania: nie pisać o tym czego nie ma w książce i  nie zdradzić zbyt dużo,  dobra  klasa.  I na pewno unikanie standardowych uogólnień: poruszająca,  porywająca,  fascynująca, niezwykła, olśniewająca,  oszałamiająca,  hipnotyzująca… Czyli pisanie bez „bromidiomów”,  jakby powiedział Gelett Burgess.

Groucho Marx, fragment listu do S.J. Perelmana

Powiązane

blurb,  bla-bla,  baratin,   blurbowanie, blurber, testimonial, entuzjastyczna opinia, polecajka, dupka, plecki, „Miss Belinda Blurb”,  video-blurb,  bideo, promocja, rybka, przynęta, bromidiomy 

O blurbie pisali:

Ewa Kraskowska, Blurb
Robert Ostaszewski, Blurb a sprawa polska 

Teraz czas na Ciebie.

Blogowanie to gra zespołowa. 

* Zostaw komentarz. Dla Ciebie to chwila, dla mnie ważna wskazówka.
** Jeśli Ci się podobało, prześlij ten wpis dalej. Sprawisz, że moja praca przyda się kolejnym osobom.
***Polub  Content i Marketing  na Facebooku.